“14 Şubat”, eski günlerdeki naifliğini yitirmiş olsa da, aşktan ve sevgiden konuşmaktan bizi alıkoymamalı:) Sanat tarihine uzanmaya ve “aşk”a, sevdiğim 3 ressamın gözünden bakmaya ne dersiniz?
İlk olarak Gustav Klimt ile başlamıştık. İkinci olarak; en sevdiğim ressam Edward Munch’a, bu seride yer vermezsem olsazdı... Onu muhtemelen “Çığlık”, orjinal adıyla “Boğuntu”, tablosundan tanıyorsunuzdur.
Ekspresyonist ressam Munch’un hayatı çok fazla kayıp ve acılarla geçmiş. Tablolarında da bu karanlık ve depresif dünyayı hemen hissedersiniz.... Hadi, Munch’un “ Öpücük” tablosuyla karanlık tarafa biraz adım atalım...
The Kiss - Edward Munch 1897 ( Munch Museum, Oslo)
Hafif aralık perdeden içeriye sızan bir ışık, ve gölgede kalan bir çift görüyoruz. Pencerenin dışında, canlı ve aydınlık bir hayata karşılık, içerideki ağır ve donmuş an, sanki aydınlık ve karanlığın da karşıtlığı gibi.
Çifte baktığımızda ise yüzlerini seçemiyoruz, beni bu tabloda en çok etkileyen de bu sanırım. Çehreler o kadar birbirine girmiş ki, hiçbir ifade ya da duyguyu yakalayamıyoruz. Sadece vücut dilleri, birbirlerine sarılış şekilleri bize ipuçları veriyor. Peki Munch, yüzleri neden tek ve bir bütün olarak resmetmiş olabilir?
İki farklı ana görüş var ki bu fikirler çoğaltılabilir, Munch'un hayatıyla ilişkilendirilebilir ama özetle şöyle diyebiliriz:
- Daha optimist olan yaklaşım, Munch’un, erkek ve kadın arasındaki aidiyet ve bütünlüğün altını çizdiğini söylüyor.
- Diğer görüş ise, yüzlerin ifadelerini kaybetmesinin, bireyselliğin kaybını; kişinin bir birliktelikle birlikte kendi varlığını ve kimliğini kaybetmesini temsil ettiğini iddia ediyor.
Siz hangi görüşe katılıyorsunuz? Bütünlük fikrine mi yoksa bireyselliğin kaybına mı:)
Fotoğraftakiler: Sen Seç Serisi'nden "i want you". İster mumluk, isterseniz de çerezlik ya da fincan. Size bırakıyorum...
Konu Edward Munch olunca tek tablo ile geçemedim. Bir de “Eye in Eye” tablosunu buraya not düşüyorum, belki ilerleyen günlerde ona da değiniriz.
Sevgiler,
Pınar
Yorum yaz